Զանգեցի և շնորհավորեցի Լեոյին. Նազենի Հովհաննիսյան (տեսանյութ)
Զանգեցի և շնորհավորեցի Լեոյին..։) իսկ եթե լուրջ, կարծում եմ նա կլիներ ու կմնար միակն իր թռիչքի մեջ, որը թռչում էր ՝ զգալու հաճույքը, ինչպես Ջոնաթան Լիվինգստոն ճայը, (ոչ թե մյուս «ճայերի» նման կեր հայթայթելու համար), եթե չունենար դեղին մարդուկին՝ մեծ գրողի անունով։ Խաղացողը( թող լինի դերասան) իրերի ու երևութների հաջորդականության, հանգամանքների ու հավերժական պրոցեսի փնտրտուքով պիտի մնա…
Ստորև հիշեցնում եմ Ստինգի երգի խոսքերը, և հղում անում նրա հարցազրույցներից մեկին։
